Ἀπόστολος: Κυρ. η΄ ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. α΄ 10-17)
10 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ....
11 ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. 12 λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. 13 μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε; 14 εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον, 15 ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. 16 ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
10 Σᾶς παρακαλῶ λοιπόν, ἀδελφοί, στό ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά ὁμολογεῖτε ὅλοι τήν ἴδια πίστη καί νά μήν ὑπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις· ἀλλά νά εἶστε ἁρμονικά ἑνωμένοι, μέ τά ἴδια φρονήματα ὅλοι σας καί μέ τίς ἴδιες γνῶμες καί ἀποφάσεις. 11 Καί σᾶς κάνω τήν προτροπή αὐτή, διότι πληροφορήθηκα γιά σᾶς, ἀδελφοί μου, ἀπό τό σπιτικό τῆς Χλόης, ὅτι ὑπάρχουν μεταξύ σας φιλονικίες. 12 Καί μ’ αὐτό πού λέω ἐννοῶ αὐτό, ὅτι καθένας ἀπό σᾶς λέει μέ καύχηση: Ἐγώ εἶμαι τοῦ Παύλου· ἐγώ ὅμως, λέει ὁ ἄλλος, εἶμαι θαυμαστής καί μαθητής τοῦ Ἀπολλώ. Κι ὁ τρίτος λέει: ἐγώ ἀνήκω στόν Κηφᾶ· κι ἄλλος πάλι ἰσχυρίζεται: ἐγώ εἶμαι τοῦ Χριστοῦ. Ἔγιναν ἔτσι ὁμάδες καί μερίδες διάφορες. 13 Κομματιάστηκε λοιπόν ὁ Χριστός; Ἀπευθύνομαι σ’ ὅσους λένε, ἐμεῖς εἴμαστε τοῦ Παύλου, καί τούς ρωτῶ: Μήπως ὁ Παῦλος σταυρώθηκε γιά τή σωτηρία σας; Ἤ μήπως βαπτισθήκατε στό ὄνομα τοῦ Παύλου, ὥστε νά ἀνήκετε πλέον σ’ αὐτόν; 14 Καθώς βλέπω τώρα ποιά κατάχρηση τοῦ ὀνόματός μου κάνετε, εὐχαριστῶ τόν Θεό, διότι προνόησε νά μή βαπτίσω αὐτοπροσώπως κανέναν ἀπό σᾶς, ἐκτός ἀπό τόν Κρίσπο καί τόν Γάιο. 15 Κι ἔτσι τώρα δέν μπορεῖ κανείς νά πεῖ ὅτι στό δικό μου ὄνομα βάπτισα. 16 Βάπτισα ἐπίσης καί τήν οἰκογένεια τοῦ Στεφανᾶ. Ἐκτός ἀπ’ αὐτούς, δέν γνωρίζω ἄν βάπτισα κανέναν ἄλλον. 17 Καί δέν ἔκανα κύριο ἔργο μου τό βάπτισμα, διότι ὁ Χριστός δέν μοῦ ἀνέθεσε τή διακονία τοῦ Ἀποστόλου γιά νά βαπτίζω, πράγμα πού μπορεῖ νά κάνει κι ἕνας ἁπλός λειτουργός· ἀλλά μέ ἀπέστειλε ὁ Θεός νά κηρύττω τό Εὐαγγέλιο. Καί νά τό κηρύττω ὄχι μέ ἀνθρώπινη τέχνη καί ἀπατηλά ἐπιχειρήματα, γιά νά παρουσιάζεται ἡ διδασκαλία μου σοφή καί λαμπρή, ἀλλά νά τό κηρύττω ἔτσι ὥστε νά μή χάσει τή θεία του δύναμη τό κήρυγμα γιά τό σταυρικό θάνατο τοῦ Χριστοῦ.
Εὐαγγέλιον: Κυρ. η΄ Ματθαίου (Ματθ. ιδ΄ 14-22)
14 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. 15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. 16 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. 17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. 18 ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. 19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
14 Ὅταν λοιπόν ὁ Ἰησοῦς βγῆκε ἀπό τό ἐρημικό καταφύγιό του, εἶδε πολύ λαό, καί τούς σπλαχνίσθηκε καί θεράπευσε τούς ἀρρώστους τους. 15 Καθώς ὅμως πλησίαζε νά βραδιάσει, τόν πλησίασαν οἱ μαθητές του καί τοῦ εἶπαν: Εἶναι ἔρημος ὁ τόπος καί ἡ ὥρα πλέον πέρασε. Δῶσε διαταγή νά διαλυθοῦν τά πλήθη τοῦ λαοῦ, γιά νά πᾶνε στά χωριά καί νά ἀγοράσουν γιά τούς ἑαυτούς τους τροφές νά φᾶνε. 16 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τούς εἶπε: Δέν εἶναι ἀνάγκη νά φύγουν καί νά ἀγοράσουν τρόφιμα. Δῶστε τους ἐσεῖς νά φᾶνε. 17 Ἀλλά ἐκεῖνοι τοῦ εἶπαν: Δέν ἔχουμε ἐδῶ τίποτε ἄλλο παρά μόνο πέντε ψωμιά καί δύο ψάρια. 18 Ὁ Κύριος τότε εἶπε: Φέρτε τά μου ἐδῶ. 19 Κι ἀφοῦ παρακίνησε τά πλήθη τοῦ λαοῦ νά ἀνακλιθοῦν στήν πρασινάδα, πῆρε τά πέντε ψωμιά καί τά δύο ψάρια, σήκωσε τά μάτια του στόν οὐρανό κι εὐχαρίστησε καί ἐπικαλέστηκε τόν Πατέρα του. Κι ἀφοῦ ἔκοψε τά ψωμιά, τά ἔδωσε στούς μαθητές καί οἱ μαθητές στά πλήθη τοῦ λαοῦ. 20 Κι ἔφαγαν ὅλοι καί χόρτασαν, καί μάζεψαν ὅσα κομμάτια εἶχαν περισσέψει, δώδεκα δηλαδή κοφίνια γεμάτα. 21 Ἐκεῖνοι μάλιστα πού ἔφαγαν ἦταν περίπου πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρίς νά συνυπολογίζονται στόν ἀριθμό αὐτό οἱ γυναῖκες καί τά παιδιά. 22 Κι ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς, γιά νά μήν παρασυρθοῦν οἱ μαθητές του ἀπό τόν ἐνθουσιασμό τοῦ πλήθους πού ἤθελε νά τόν ἀνακηρύξει βασιλιά, τούς ἀνάγκασε νά μποῦν στό πλοῖο καί νά περάσουν πρίν ἀπ’ αὐτόν στό ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης, ὡσότου αὐτός διαλύσει τά πλήθη τοῦ λαοῦ.
